در اون زمان های قدیم

ما یک آپشنی داشتیم

به نام حس نوشتن

ذارتی به ذورتی مطلب مینوشتیم

در وبلاگ خویش پست مینمودیم

منتها از اونجایی که 

این فالوعرا چشمون زدن

و چشتون دراد

دیگر آپشنمان ما را بدرود گفته

و ما ماندیم و جای خالی اش